Grecja to kraj, w którym niemal przez cały rok gości słońce i jest ciepło. Mimo, że powierzchnia tego kraju jest mniejsza niż Polski, to można tu znaleźć góry, morze oraz liczne wyspy z pięknymi plażami. Krajobraz dopełniają liczne gatunki kwiatów, palm, drzew oliwkowych, cyprysowych i piniowych. Podróże po Grecji przenoszą w antyczny świat, gdzie niemal na każdym kroku można napotkać miejsca, jak również budowle, które opisano w mitologii oraz dziełach greckich pisarzy.
Greckie podejście „siga, siga”, czyli „powoli, powoli” pozwala wytchnąć od codziennego pośpiechu przy filiżance greckiej kawy oraz lokalnej kuchni, gdzie króluje musaka.
Ateny – stolica Grecji i centrum kultury antycznej
Według mitu miasto zawdzięcza swą nazwę bogini Atena, która wygrała spór z Posejdonem. Położona nad Zatoką Sarońską aglomeracja skupia niemal połowę mieszkańców Grecji. Nad miastem góruje Partenon wzniesiony u stóp Akropolu. Miasto posiada wiele atrakcji wartych uwagi, a także oferuje różnorodne formy spędzenia czasu wolnego.
Akropol i Partenon – ikony starożytnej Grecji
Zwiedzane Akropolu odbywa się według wytyczonej ścieżki. Już chwilę po rozpoczęciu wędrówki wyłania się antyczny teatr muzyczny – odeon Heroda Attyka. Dlatego co roku odbywa się tutaj Festiwal Ateński. Następnie Brama Propyleje otwiera wejście na Akropol. Została ona wykonana z białego marmuru. Stąd roztacza się wspaniały widok na sąsiednie wzgórza oraz Morze Egejskie z wyspami Eginą oraz Salaminą.
Centralny punkt Akropolu stanowi Partenon, świątynia wykonana według pomysłu Peryklesa. Fryzy świątyni wyrzeźbił Fidiasz.
Inną świątynię Akropolu – Erechtejon, wykonano w stylu jońskim. Uwagę zwraca tzw. portyk kariatyd (rzeźby stojących kobiet), które są kopią oryginalnych rzeźb. Na zboczu wzgórza znajduje się teatr Dionizosa wraz z ruinami odeonu Peryklesa oraz świątyni Asklepiosa.
Z kolei na północnych terenach Akropolu mieści się agora. Co ważniejsze, było to miejsce spotkań mieszkańców oraz różnych wydarzeń. Na terenie ruin są także pozostałości kilku starożytnych świątyń.
Centrum
Współczesny krajobraz Grecji skupia się wokół Placu Síndagma oraz parlamentu. Notabene o każdej pełnej godzinie odbywa się tutaj uroczysta zmiana warty, którą pełnią górale w strojach macedońskich. Przy alei Vassilissis Olgas znajdują się ruiny świątyni Zeusa Olimpijskiego – Olimpejon, a przed nim Łuk Hadriana, który oddzielał Ateny greckie oraz rzymskie.
Obok Akropolu mieści się zabytkowa dzielnica miasta Plaka. Główny deptak miasta wraz katedrą metropolitarną oraz kościołem św. Katarzyny to jej główne obiekty.
Po stronie północnej Plaka zakończona jest wejściem do ruin Biblioteki Hadriana, natomiast od strony południowej na Agorę Rzymską wraz z Wieżą Wiatrów.
Kolejny obiekt warty uwagi to stadion panatenajski. Tu odbywały się igrzyska. Pokryty jest on białym marmurem. W czasach rzymskich służył jako obiekt do krwawych widowisk. Bardzo bogatą kolekcję sztuki greckiej kryje Narodowe Muzeum Archeologiczne. To tutaj można oglądać złotą maskę Agamemnona.
Delfy – starożytne sanktuarium Apollina i centrum wyroczni
W starożytności Delfy były uważane za środek świata. Główną część wykopalisk stanowi Sanktuarium Apollina. Była to świątynia wraz ze skarbcami, teatrem oraz Świętym Okręgiem – stadionem. Ze względu na specyfikę miejsca mieściła się tutaj również wyrocznia, w której przyszłość przepowiadała Pytia. Święta Droga jest trasą, która prowadzi od wejścia świątyni Apollina aż do stadionu. Agora, niedaleko wejścia, była miejscem, gdzie gromadzono wota oraz pamiątki.
Omfalos to dawny pępek świata, czyli kamień, który ustawiono w miejscu, gdzie spotkały się dwa wypuszczone przez Zeusa orły.
Dawny teatr z IV w. p. n. e. posiada bardzo dobrą akustykę. W czasie igrzysk odbywały się tutaj między innymi konkursy muzyczne, a na wyżej położonym stadionie zawody lekkoatletyczne. Co cztery lata w Delfach organizowano igrzyska pytyjskie na cześć boga Apollo. Delfy pełniły ważną rolę polityczną do czasów, gdy Grecję podbił Filip II Macedoński.
Obok stanowiska archeologicznego znajduje się muzeum, które gromadzi znaleziska w Delfach. Na szczególną uwagę zasługuje posąg woźnicy delfickiego oraz marmurowa rzeźba Antinousa, który był ulubieńcem cesarza Hadriana.
Saloniki – historia, kultura i zabytki drugiego największego miasta Grecji
Saloniki są drugim co do wielkości miastem w Grecji. Swą nazwę zawdzięczają przyrodniej siostrze Aleksandra Wielkiego – Tessalonika. W starożytności miasto było ośrodkiem umysłowym oraz handlowym. Tutaj św. Paweł założył jedną z gmin chrześcijańskich. W czasach cesarstwa wschodniego w V wieku na terenie Salonik wybudowano świątynie bizantyjskie: Bazylikę Świętego Dymitra, Kościół Acheiropoietos, Katedrę Agia Sofia.
Następnie w latach 1430-1912 miasto znajdowało się pod panowaniem Turków. Z pewnością Saloniki są ważnym ośrodkiem gospodarczym, uniwersyteckim oraz kulturalnym. W nadmorskiej promenadzie wznosi się zabytkowa Biała Wieża z XV wieku. W przeszłości stanowiła ona część fortyfikacji.
Najstarszy budynek miasta to Rotunda. To zespół architektoniczny wzniesiony w II i IV wieku. Początkowo w obiekcie mieścił się kościół, a od 1590 -1912 pełniła ona funkcję meczetu. Po obaleniu Turków meczet zamieniono na kościół św. Jerzego. Jego wnętrza zdobią mozaiki z IV wieku
Centrum
W centrum miasta jest także plac Dikastrion, gdzie wzniesiono pomnik premiera Elefteriosa Venizelosa, który przyczynił się do przyłączenia Macedonii (część geograficzna Grecji).
Wśród wykopalisk archeologicznych na placu Dikastrion odkryto także Romaiki Agora – rzymską agorę Forum Romanum. Na jej terenie mieściły się baseny, łaźnie parowe oraz odeon – sala koncertowa.
Bazylika Ágios Dimitrios (św. Dymitra) została wybudowana na miejscu rzymskich ruin. Tymczasem w połowie VII wieku rozbudowana bazylika spłonęła. Ponownie wzniesiona w latach 1493 – 1912 funkcjonowała jako meczet. W 1949 roku bazylikę po raz kolejny odbudowano, a w jej wewnętrzach można podziwiać mozaiki z V – IX wieku, a także marmurowy renesansowy nagrobek. W kościele znajdują się także relikwie św. Dymitra.
Promenada
Do morza – Zatoki Termajskiej prowadzi ulica Arystotelesa. Na jej drugim końcu znajduje się rozległy plac Arystotelesa. Jego styl architektoniczny nawiązuje do sztuki bizantyjskiej i antycznej. Po obu stronach placu mieszczą się monumentalne budynki, jak również liczne kawiarenki i tawerny.
Natomiast jedną z nowoczesnych atrakcji miasta jest instalacja „Parasole”. Dzieło rzeźbiarza Giorgosa Zongolopoulou po raz pierwszy pojawiło się na festiwalu sztuki współczesnej w 1995 roku. W 1997 roku Saloniki stały się Europejską stolicą kultury. Wtedy instalację umieszczono przy promenadzie nad brzegiem morza.
Meteory – klasztory zawieszone nad przepaściami
Wśród skalnych ścian na szczytach gór Pindos wznoszą się klasztory. Są one jednym z najsłynniejszych ośrodków monastycznych na świecie. Nazwa Meteora oznacza „głazy zawieszone w powietrzu”.
Ze względu na ich zabytkowy charakter wpisano je na listę UNESCO. W skład Meteorów wchodzi aż sześć klasztorów. Dwa z nich zamieszkują mniszki, a cztery mnisi. Są to:
- Ajos Nikolaos (Świętego Mikołaja Odpoczywającego)
- Ajos Stefanos (Świętego Stefana)
- Ajias Triados (Świętej Trójcy)
- Megalo Meteoro (Wielki Meteor, Przemienienia Pańskiego)
- Rusanu (Rusanu, Świętej Barbary)
- Warlaam (Warłama)
Początki klasztorów datuje się na XI wiek, gdy przybyli tutaj pierwsi pustelnicy. W 1336 roku pojawił się tutaj mnich Athanasios, który w skalnej pieczarze założył pustelnię.
Z biegiem lat docierało tu coraz więcej mnichów i dlatego wybudowano kościół oraz monastyr. Największy rozkwit klasztorów nastąpił w XV oraz XVI wieku. Jednakże w kolejnych wiekach klasztory były trawione przez pożary oraz grabieże. Ponowną odbudowę meteorów rozpoczęto w XIX wieku dzięki dodatkowym funduszom
Dziś wnętrza klasztorów kryją bogate zbiory rękopisów, tkanin oraz ikon. W miejscach, których nie udostępniono do zwiedzania wciąż toczy się życie klasztorne.
Olimpia – kolebka igrzysk olimpijskich
Jest znana dzięki igrzyskom olimpijskim, które po raz pierwszy odbyły się w 776 r. p. n.e. Dziś historię tego miasta dokumentują również wykopaliska archeologiczne oraz Muzeum Wykopalisk w Olimpii, które mieści się tuż obok.
W obrębie ruin odkryto stadion i wioskę olimpijską. Święty Gaj porastają drzewa oliwne, a cały teren otaczają sosny, cyprysy oraz drzewa cytrusowe. Na terenie Olimpii znajdowały się także świątynie poświęcone między innymi Herze, Zeusowi oraz Rei.
Od 1936 roku w Olimpii odbywa się ceremonia uroczystego rozpalania znicza olimpijskiego.
Nauplion i Mykeny – historyczne perły Peloponezu
Nauplion to urokliwe miasteczko leży nad Zatoką Argolidzką. Starówkę ozdabiają kolorowe domy z okiennicami z XIX wieku. Nad miastem górują trzy twierdze. Jednak najbardziej znana to Palamidi, która znajduje się na stromym wzgórzu. Pozostałe z nich to Akronafplia oraz Bourtzi. Centrum miasta zajmuje plac Sindagma wyłożony marmurowymi płytami. Muzeum Archeologiczne ulokowano w zabytkowym budynku z czasów weneckich, natomiast jego fasadę zdobi wizerunek lwa św. Marka.
W budynku obecnego kina oraz teatru znajdował się meczet. Na głównym deptaku ulicy są liczne knajpki oraz tawerny.
Mykeny zyskały sławę dzięki odkryciom Heinricha Schliemanna. Miasto na wzgórzu otwiera Lwia Brama. Według greckich mitów Mykeny założył Perseusz, który był synem Zeusa oraz Danae. Obecne wykopaliska archeologiczne przedstawiają ruiny pałacu, świątyni, a także grobów.
W niedalekiej odległości znajdują się także pozostałości osad kupieckich, w których odkryto naczynia wraz z tablicami pisanymi pismem linearnym. Inne znalezione przedmioty można oglądać w muzeum archeologicznym niedaleko Lwiej Bramy. Znaleziska z Myken są dowodem, że wydarzenia oraz postacie opisywane w dziełach Homera były prawdziwe.
Epidauros – antyczny teatr i ośrodek medycyny
To tutaj czczono starożytnego boga medycyny, jakim był Asklepios. Słynęło także z różnorodnych metod leczniczych, począwszy od zabiegów balneologii aż do magii oraz hipnozy.
W Epidauros znajduje się także jeden z najwspanialszych antycznych teatrów, gdzie panuje doskonała akustyka.
Według badań, teatr powstał w ok. III w. p. n. e. dzięki Polikletowi Młodszemu. Od 1954 każdego lata odbywa się tutaj festiwal, gdzie prezentowane są antyczne dramaty.
Pozostałe miejsca warte odwiedzenia w Grecji
Kanał Koryncki – inżynieryjny cud Grecji
Tymczasem w okolicach miasta Korynt rozpościera się słynny Kanał Koryncki, który łączy zatokę Sarońską oraz Koryncką. Zaczęto go budować już w VII w. p. n. e., a celem była możliwość żeglugi pomiędzy Morzem Egejskim oraz Jońskim.
Jednak przez ograniczone możliwości techniczne, kanału nie udało się ukończyć ani za panowania Aleksandra Macedońskiego oraz cesarzy Kaliguli i Nerona. Jego budowę ponownie rozpoczęto w 1881 roku, a dzięki doskonale przeprowadzonym w tamtych czasach pomiarom przebiegała ona praktycznie według oryginalnych planów. Kanał oddano do użytku w 1893 roku.
Wergina – grobowce macedońskich królów
Właściwie miejscowość jest znana dzięki grobowcom odkrytym w latach 1977-1978. Dziś w muzeum-kurhan znajdują się cztery groby z IV w. p. n. e. Są to: Grobowiec Persefony, Filipa II, Księcia (prawdopodobnie Aleksandra IV). Czwarty z nich został ograbiony jeszcze w starożytności. W licznych gablotach znajdują się przedmioty, które znaleziono w odkrytych grobowcach. Na ich ścianach umieszczono także freski. Najpiękniejszy z nich prezentuje scenę porwania Persefony przez Hadesa.
Termopile – słynna bitwa Spartan i historia odwagi
Wąwóz Termopile leży niedaleko Lamíi. Miejsce jest znane z bitwy pomiędzy Grekami i Spartanami w 480 r. p. n. e. Naprzeciwko wąwozu znajduje się pomnik Leonidasa, dowódcy Spartan oraz posągi, które uosabiają góry Tajget oraz rzekę Eurotas.
W niedalekiej odległości wzniesiono pomnik – marmurowy tors z obciętymi skrzydłami. Upamiętnia on Tespian, którzy polegli w czasie bitwy.
Podsumowanie
Grecja to kraj, który łączy w sobie wyjątkowe walory przyrodnicze, bogatą historię oraz kulturę. Od słonecznych wysp po starożytne ruiny – każda podróż tutaj będzie niezapomnianą przygodą.
